Dinsdag 13 september, Frank aan de klus

Ada is vandaag met home-care, thuiszorg mee geweest; daar komt een apart verslag van. Dus: 'Warch this space'

Ik ben vandaag met Fokke, Rients, Bas, Yolande, Peter en de Moldavische Adilla naar Draguseni geweest, een km of 30 noordelijker van ons, om in en aan een huisje te werken. Gisteren waren ze er ook al geweest om het huisje leeg te halen, muren waar nodig af te steken, voor te strijken en te kijken wat er aan bouwmaterialen gehaald moesten worden. Dus vanmorgen was de eerste activiteit, zo rond een uur of 9 naar een van de plaatselijke bouwmarkten te gaan waar hout, een wc-pot, dakvorsten, verf, e.d. werden ingeslagen en meegenomen of achtergelaten om later gebracht te worden door een van de medewerkers van het huis, samen met een ladder. Op een van de foto's is te zien dat de lading toch wel wat uitstak. Peter en Rients hebben de bestaande 'toiletvoorziening' weggehaald en er een wc-huisje voor in de plaats gezet, afgedekt met de in de tuin liggende asbestdakbedekking. Daar doen ze hier nog niet moeilijk over. Toen we aankwamen was net een deur en een raamkozijn met een openslaand raam geplaatst. Fokke, geregeld bijgestaan door Bas, is bezig geweest met het dak te dichten, kapotte dakvorsten te vervangen door nieuwe en gaten te dichten met pur. Ook bleek er een flinke opening te zijn in de schoorsteen op de zolder (die alleen van buiten bereikbaar was), die met enkele stenen en cement weer min of meer dicht is gemaakt. De algemene opinie is dat wat we aan werk doen niet de manier is zoals we dat in Nederland gewend zijn, maar hier liggen de normen heel anders, in deze vaak lemen huizen. Yolande, Adilla, zo nu en dan Bas, en ik zijn met het verven van muren en plafonds bezig geweest in twee kamers, het halletje en de entree, wat dure woorden voor de ruimten in dat huisje. De ruimte bij de buitendeur werd blauw geverfd, want vliegen schijnen daar een vreselijke hekel aan te hebben. Daarom worden huizen van buiten hier ook vaak blauw geverfd (zo leer je nog eens wat). Morgen gaat het grootste deel van de groep weer terug om de werkzaamheden af te maken, zeil te leggen e.d. Ik ga weer met de camper en ouderen op pad. Dit huisje had wel stroom, een enkel stopcontact en in elke ruimte een peertje. Water moest gehaald worden bij de waterput die in de straat (verharde zandweg) stond: een emmer aan een ketting die ca. 10 meter naar  beneden ging, vol liep en weer opgetakeld werd om te legen in de eigen emmer of bak. De bewoner, een man van 71, had wel een wasbak, maar zonder afvoer, tenminste niet naar een riool. Een emmer moest opvangen wat er in die wasbak gegoten werd. Het was voor mij wel een opgave om zonder mijn hoofd te stoten van de ene in de andere kamer te komen, de doorgang was iets van 160 cm of zo. Een enkele keer bleef mijn cap aan de verf hangen! Volgens zeggen was de bewoner gisteren niet helemaal happy, het is ook heel wat als er een grote ploeg aankomt, die je huis begint leeg te halen en allerlei dingen gaat aanpakken. Vandaag zag hij de voortgang en was er erg gelukkig mee, zo nu en dan zong hij en vaak stak hij zijn duim naar boven. De laatste woorden vandaag waren: 'merci beaucoup'. Hij riep ook geregeld iets van 'ne potem', we vermoeden iets van 'goed werk'. Rond half twee hebben we ons meegebrachte brood opgegeten en zijn weer aan het werk gegaan. Rond half drie had ik het gehad met steeds maar boven je hoofd te werken en heb ik me bezig gehouden met wat hand- en hand-en-spandiensten wanneer en waar nodig. Later zei Fokke dat de eerst donkere onderkant (tot ongeveer 100 cm hoog) nog een keer geverfd moest worden zodat het beter dekte. Er stond gelukkig een stoel in die kamer dus zonder bukken is me dat uitstekend gelukt. De man had een flink stuk grond, ca. 800m2, een beetje een wildernis. Kennelijk door ons werk aangestoken is hij begonnen met een klein stukje tuin te  kuisen. Aan het eind van de dag wilde hij met iedereen op de foto, op zijn initiatief. Rond vijven waren we weer bij het tehuis en na douchen en wat op elkaar wachten waren we rond zessen hier, op tijd voor het dagelijkse contactmoment: wat heb je gedaan, wat heb je ervaren, en wie gaat wat morgen doen. De ervaringen van Sita gisteren en die van Ada vandaag waren indringend en worden in een apart verslag beschreven.