Dinsdag in Straseni in Moldava

Gisteren en vandaag hebben we natuurlijk gesproken met onze Moldavische contactpersonen. Aan de hand daarvan een aantal observaties en opmerkingen:

Transnistrië )het grensgebied van Moldavië richting Oekraïne (Russisch georiënteerd, met een eigen regering): voor hun geen probleem, kunnen ze zo naar toe; wij liever niet, is code rood vanuit Nederland gezien, geen ambassade-ondersteuning en zo.

Vlada vertelde dat in het begin van de oorlog in Oekraïne zij klaar stonden om te vertrekken, uiteindelijk is dat niet gebeurd. War zou er dan gebeurd zijn met de bewoners en het day-care centrum? Zij had familie in veel Europese landen en vrienden in Nederland; zij vertelde ook dat de gasprijzen extreem hoog zijn en dat de voorraden beperkt zijn: dat zou kunnen betekenen dat ze misschien zouden moeten sluiten, als er geen gas is en dus geen verwarming (met min 17 graden is het dan niet meer leefbaar) - daar moet je maar niet aan willen denken. De isolatie is slecht, enkel glas en weinig andere maatregels tot nu toe.

De verschillen tussen arm en rijk zijn extreem, en er is bijna geen middenklasse daartussen. Vlada zei dat je nog al wat dure auto's zag, eigendom van Moldaviërs die werken in het buitenland en daarmee willen laten zien hoe goed ze het hebben.

De bewoners van het zorghuis zijn soms licht dement. Als ze meer dement worden moeten ze naar een andere plek, waar ze niet weg kunnen. Dat is in Moldova (Moldavië) geen pretje, dat lijkt dan meer op een gevangenis.

Twee ploegen zijn gaan werken aan twee verschillende huisjes. Dat was een ervaring voor de meesten, waren in het begin aangeslagen en hebben toen aangepakt, Kapotte ramen, lekkend dak, kapotte kachel, vloeren min of meer egaliseren, dus repareren en verven. De huisjes worden blauw geverfd, want vliegen schijnen een hekel aan blauw te hebben, vandaar. Er komt zeil of linoleum op de vloer. Vaak slapen en leven de mensen in de zomer onder een afdak en daarom konden hun kamer(s) leeggehaald worden en kon er gewerkt worden. In een huisje was dat zo gebeurd, in het andere was er een enorm zwaar bankstel wat met moeite naar buiten is gesleept. Er is het nodige gedaan vandaag, scheuren gedicht, vloeren geëgaliseerd, moren min of meer glad gemaakt en voor gestreken om later te verven.

Drie van de campers zijn met bewoners een dag op pad geweest, naar twee kloosters;'wij gaan dat morgen doen dus daarover meer morgen.

Wat hebben we gedaan vandaag: ik ben begonnen met het oppompen van de banden van de rolstoelen, dat was hard nodig; Ada en een ander van de groep zijn later daarmee gaan wandelen en dat maakte het iets gemakkelijker. Het hoogteverschil maakte het toch zwaar. Daarna ben ik in de kas gaan dieven, takken weghalen bij de tomaten die licht wegnamen voor de tomaten. Ada en een ander zijn daarna grote tomaten en snoeptomaatjes gaan plukken om te voorkomen dat ze op de grond voelen en daar rotten.. Ada heeft zich o.a. bezig gehouden met schoonmaken van stopcontacten, handrails en deuren, anderen deden spelletjes met bewoners, Ada en nog een ander heeft nog wat mensen geholpen met eten, voordat we zelf aan de lunch begonnen., Ik heb me samen met Jan (de reisbegeleider) bezig gehouden met snoeiwerk van een aantal bomen, o.a. walnoten (dat leverde een flinke emmer walnoten op). Na afloop lekker gedoucht in het tehuis, want op het terrein  van het bedrijf waar we staan kan dat niet, dus dit was ontzetten lekker. Er zijn ook wat spelletjes met de bewoners gedaan. Ada heeft ook nog bloeddruk opgemeten en een stukje meegedaan met de Engelse les. Wat opviel was hoe dankbaar de mensen zijn, veel kussen, ook ik werd in het voorbijgaan op mijn arm gekust.