18 september, op weg naar huis

Vandaag vertrok iedereen, de eerste om 6.15, de volgende drie om 6 40, nr 5 pm 7.45 en wij en Harry en Annie rond half 9. Larissa en Ernst  en ook Franc waren nog niet weg. Na goedkoop tanken, ca.. € 1,40, gingen deze 4 campers de grens over bij Sculeni; de beide grenscontroles kostten een klein uur, zonder problemen voor onze campers. Over de grens werd een paar keer geëindigd, dus we waren voorbereid op een snelheidscontrole met lasergun  dus geen extra inkomsten voor Roemenië. Onze navigatie gaf op een gegeven moment aan linksaf te slaan  maar dat was een verharde grindweg  dus naar niet. Gelijk een half uur extra reistijd. Stefanesti was de eerste grote plaats. We zijn tot die plaats langs de grensrivier Proet of Prut gereden. Van daar uit naar het westen via een weg die verbeterd werd, soms prachtig en soms hobbelig  soms onder langs bruggen in aanbouw, soms een kleine omleiding (ocolire op zijn Roemeens). Bij Botosani hadden we dat achter de rug. Via Suecava, Campulung Moldovenesc en Vatra Dornei staan we nu op de camping in Cozanesti.

Wat hebben we onderweg allemaal gezien: de nodige paard en wagencombinaties (met kenteken!!), grote koppels ganzen  mensen die walnoten plukken (de standaardboom langs de wegen hier), zelfs een paar varkens, wild of verwilderd, zonder herder  aan de kant van de doorgaande weg! Ook hier net als in Moldavië luxe huizen en krotten naast elkaar. Soms vol met tierelantijnen,  net als in het zigeunerdorp op de heenreis. Ook veel kerken en kloosters  in hout, in steen, in allerlei vormen en uitvoeringen. Het waaide ook flink, we kregen een alert,  maar die waarschuwing was bijna afgelopen. 

Campulung Mold. is duidelijk een wintersport plaats, doet een beetje denken aan de West-Europese wintersportgebieden. Hier is het koud, gauw een lange broek aangetrokken  het is nu ongeveer 7 graden.  Onderweg wisselend  zo nu en dan gespetter   dan wisselend bewolkt en nu miezerig.

Harrie en Annie kwamen twee uur na ons aan, hadden een andere route genomen en kwamen 40 km voor hier bij een wegafsluiting   resultaat 120 km omrijden. Het pension bij de camping was dicht  dus we konden niet uit eten. Zij zijn wel uit eten geweest, bij ons. Ada had op haar bekende manier weer heerlijk eten klaargemaakt met wat we nog aan boord hadden. En nu naar bed, een koude nacht  dus de fleece dekens liggen klaar.